“เวลาเรียนหนูจะเรียนตามตารางเรียนที่โรงเรียนจัดมาเลยค่ะ ส่วนการทำงานให้ชมรมทูบีนับเบอร์วัน หนูจะทำในเวลาพักเที่ยงและเลิกเรียนจนถึงเวลาสี่โมงครึ่งค่ะ บางครั้งทำงานของชมรมติดพันจนค่ำ คุณครูจะไปส่งที่บ้าน พอกลับถึงบ้านหนูจะไปช่วยแม่เตรียมของไปขาย เสร็จแล้วหนูถึงไปทำการบ้าน และงานบ้านทั้งหมด ทั้งกวาดบ้าน ถูบ้าน รีดผ้า จะเป็นหน้าที่ของหนู เพราะแม่ขายของก็เหนื่อยมากแล้ว หนูจึงอยากแบ่งเบาภาระนี้ ซึ่งไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงที่เด็กคนหนึ่งจะทำได้ และในช่วงวันหยุดถ้าบ้านไหนมีงานเลี้ยงหนูก็จะไปรับจ้างเสริฟ์อาหาร เพื่อหารายได้อีกทางให้ครอบครัว”

          แตงไทมีความฝันว่าอยากเป็น ศัลยแพทย์ระบบประสาท เพราะพ่อมีปัญหาเกี่ยวกับกระดูกสันหลัง ตอนที่พ่อไม่สบายได้ไปเฝ้าที่โรงพยาบาลบ่อย ๆ เลยเห็นว่ามีคนป่วยรอรับการรักษาอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะโรงพยาบาลมีหมอไม่เพียงพอ โดยเฉพาะแพทย์ฉุกเฉิน จึงอยากเป็นหมอเพื่อช่วยเหลือคน ถ้ามีหมอมากขึ้นผู้ป่วยก็จะได้รับการรักษาที่ทันเวลา ลดการสูญเสีย แต่กว่าจะถึงวันแห่งความสำเร็จนั้น แตงไทคงก็ต้องฝ่าฟันอุปสรรคที่เข้ามาในชีวิตอีกมากมาย แต่แตงไทมีแม่เป็นแบบอย่างของความอดทนในการใช้ชีวิตและใจสู้ จึงไม่คิดย่อท้อต่อปัญหา และอยากฝากกำลังใจถึงทุกคนว่า