ไม่ใช่ชีวิตเราที่แย่ที่สุดยังมีคนอีกมากมาย
ที่แย่กว่าเรา แต่เขาก็ไม่เคยยอมแพ้
อย่ายอมแพ้กับอะไรง่ายๆ เมื่อหัวใจยังเต้นอยู่
นางสาววิมล แซ่สง (มล)
เด็กสาวชนเผ่าม้ง เรียนดี มีความกตัญญู
นักเรียนทุน SCG Sharing The Dream โดย มูลนิธิเอสซีจี
น้องมลอาศัยอยู่ในบ้านไม้หลังเล็กๆ ในหมู่บ้านชาวม้งในจังหวัดพะเยา
ในครอบครัวตอนนี้มีเพียงแม่และน้อง เพราะพ่อกับแม่แยกทางกัน รายได้หลัก
ของครอบครัวได้มาจากการทำการเกษตร เช่น ปลูกข้าวโพด ปลูกพริก ปลูกขิง
งานทำไร่ทำสวนไม่ใช่งานเบาๆ น้องมลเห็นความลำบากของแม่มาตั้งแต่เด็ก
มลจึงตัดสินใจช่วยงานแม่ทุกอย่างเพื่อแบ่งเบาภาระของแม่ โดยในทุกวันน้องมล
จะช่วยทำงานบ้าน ช่วยดูแลน้อง ทำอาหารทำงานในครัว เวลาที่แม่กลับจากทำงาน
มาเหนื่อยๆ ถึงบ้านจะได้อาบน้ำ กินข้าว และพักผ่อนนอนหลับได้เลย และในช่วง
วันหยุดเสาร์ อาทิตย์หรือช่วงปิดเทอมน้องมลก็ยังช่วยทำไร่ทำสวน ช่วยถางหญ้าเพื่อเบาแรงและคลายความเหน็ดเหนื่อยของแม่ลงไปบ้าง ถือเป็นการแบ่งปันทุกข์สุข
ไปด้วยกันในครอบครัว
น้องมลมีความฝันว่า โตขึ้นอยากเป็นวิศวกรไฟฟ้า แต่ทุกคนอยากให้เป็นหมอ เพราะมีความมั่นคง และรายได้ที่ดี ทำให้ปัจจุบันน้องมลตัดสินใจเรียนที่คณะพยาบาลศาสตร์ วิทยาลัยบรมราชชนนีพะเยา ระดับอุดมศึกษาชั้นปีที่ 2 ซึ่งผลการเรียนเทอม
ที่ผ่านมาด้วยความตั้งใจเรียนจึงทำให้ได้เกรดเฉลี่ย 3.03 ทำให้แม่ภาคภูมิใจ ทำให้ตอนนี้น้องมลมีความฝันและเป้าหมายชีวิตว่าอยากจะเป็นพยาบาลที่ดีที่คอยช่วยเหลือดูแลรักษาพยาบาลผู้ป่วย และน้องมลยังมีความฝันอีกว่าอยากให้ครอบครัวมีชีวิต
ความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นเพราะทุกคนลำบากกันมามาก แม้ว่าความสำเร็จจะมีขวากหนามมากแค่ไหนแต่มลก็จะไม่ท้อถอยเพราะมีแม่และน้องเป็นแรงผลักดันที่ทำให้สู้ต่อเพื่อ
สานต่อความฝันทำให้พวกเขามีความสุขและสุขสบายให้สำเร็จ โดยเฉพาะแม่ที่เป็น
ผู้หญิงที่ทั้งแกร่งและเก่งที่สุดในสายตาของมล แม่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูก ทำมาหากินเลี้ยงดูลูก แม้จะเหนื่อยยากแค่ไหน
ก็ไม่เคยบ่น ทำทุกทาง เพื่อให้ลูกได้กินอิ่ม และได้รับการศึกษาที่ดี มลจึงนำแม่มาเป็นแบบอย่างและแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต สุดท้ายจึงอยากฝากกำลังใจให้ทุกคน
ที่กำลังเผชิญอยู่กับปัญหาว่า
“สู้ๆ อย่ายอมแพ้ ถึงแม้เราจะไม่มีต้นทุนที่ดีเหมือนคนอื่น แต่ใช่ว่าเราจะไปต่อไม่ได้ อยู่ที่ความพยายามและความตั้งใจของเราต่างหาก หากคิดว่าเหนื่อยท้อ
ก็กลับมามองคนข้างหลัง ว่าเขาเหนื่อยแค่ไหนแต่เขาก็ยังสู้ สู้เพื่อคนที่เขารัก ไม่ใช่ชีวิตเราที่แย่ที่สุดยังมีคนอีกมากมายที่แย่กว่าเรา แต่เขาก็ไม่เคยยอมแพ้ เก็บทุกประสบการณ์ไว้เป็นบทเรียน ไว้คอยผลักดันเราไปสู่จุดหมาย บอกตัวเองไว้ว่าจะยอมแพ้ง่ายๆ ได้ไง เมื่อหัวใจยังเต้นอยู่ เป็นกำลังใจให้ทุกคนยิ้มสู้ไปด้วยกัน”
น้องมลอาศัยอยู่ในบ้านไม้หลังเล็กๆ ในหมู่บ้านชาวม้งในจังหวัดพะเยา ในครอบครัวตอนนี้มีเพียงแม่และน้อง เพราะพ่อกับแม่แยกทางกัน รายได้หลักของครอบครัวได้มาจากการทำการเกษตร เช่น ปลูกข้าวโพด ปลูกพริก ปลูกขิง งานทำไร่ทำสวนไม่ใช่งานเบาๆ น้องมลเห็นความลำบากของแม่มาตั้งแต่เด็ก มลจึงตัดสินใจช่วยงานแม่ทุกอย่างเพื่อแบ่งเบาภาระของแม่ โดยในทุกวันน้องมลจะช่วยทำงานบ้าน ช่วยดูแลน้อง ทำอาหารทำงานในครัว เวลาที่แม่กลับจากทำงานมาเหนื่อยๆ ถึงบ้านจะได้อาบน้ำ กินข้าว และพักผ่อนนอนหลับได้เลย และในช่วงวันหยุดเสาร์ อาทิตย์หรือช่วงปิดเทอมน้องมลก็ยังช่วยทำไร่ทำสวน ช่วยถางหญ้าเพื่อเบาแรงและคลายความเหน็ดเหนื่อยของแม่ลงไปบ้าง ถือเป็นการแบ่งปันทุกข์สุขไปด้วยกันในครอบครั
น้องมลมีความฝันว่า โตขึ้นอยากเป็นวิศวกรไฟฟ้า แต่ทุกคนอยากให้เป็นหมอ เพราะมีความมั่นคง และรายได้ที่ดี ทำให้ปัจจุบันน้องมลตัดสินใจเรียนที่คณะพยาบาลศาสตร์ วิทยาลัยบรมราชชนนีพะเยา ระดับอุดมศึกษาชั้นปีที่ 2 ซึ่งผลการเรียนเทอมที่ผ่านมาด้วยความตั้งใจเรียนจึงทำให้ได้เกรดเฉลี่ย 3.03 ทำให้แม่ภาคภูมิใจ ทำให้ตอนนี้น้องมลมีความฝันและเป้าหมายชีวิตว่าอยากจะเป็นพยาบาลที่ดีที่คอยช่วยเหลือดูแลรักษาพยาบาลผู้ป่วย และน้องมลยังมีความฝันอีกว่าอยากให้ครอบครัวมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นเพราะทุกคนลำบากกันมามาก แม้ว่าความสำเร็จจะมีขวากหนามมากแค่ไหนแต่มลก็จะไม่ท้อถอยเพราะมีแม่และน้องเป็นแรงผลักดันที่ทำให้สู้ต่อเพื่อสานต่อความฝันทำให้พวกเขามีความสุขและสุขสบายให้สำเร็จ โดยเฉพาะแม่ที่เป็นผู้หญิงที่ทั้งแกร่งและเก่งที่สุดในสายตาของมล แม่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูก ทำมาหากินเลี้ยงดูลูก แม้จะเหนื่อยยากแค่ไหนก็ไม่เคยบ่น ทำทุกทาง เพื่อให้ลูกได้กินอิ่ม และได้รับการศึกษาที่ดี มลจึงนำแม่มาเป็นแบบอย่างและแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต สุดท้ายจึงอยากฝากกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังเผชิญอยู่กับปัญหาว่า
“สู้ๆ อย่ายอมแพ้ ถึงแม้เราจะไม่มีต้นทุนที่ดีเหมือนคนอื่น แต่ใช่ว่าเราจะไปต่อไม่ได้ อยู่ที่ความพยายามและความตั้งใจของเราต่างหาก หากคิดว่าเหนื่อยท้อก็กลับมามองคนข้างหลัง ว่าเขาเหนื่อยแค่ไหนแต่เขาก็ยังสู้ สู้เพื่อคนที่เขารัก ไม่ใช่ชีวิตเราที่แย่ที่สุดยังมีคนอีกมากมายที่แย่กว่าเรา แต่เขาก็ไม่เคยยอมแพ้ เก็บทุกประสบการณ์ไว้เป็นบทเรียน ไว้คอยผลักดันเราไปสู่จุดหมาย บอกตัวเองไว้ว่าจะยอมแพ้ง่ายๆได้ไง เมื่อหัวใจยังเต้นอยู่ เป็นกำลังใจให้ทุกคนยิ้มสู้ไปด้วยกัน”
ขอบคุณภาพจาก : เก่งจริงชิงค่าเทอม | ONE31