ได้โควตา แต่ไม่ได้เรียน

         ค่อนข้างดราม่าเลยทีเดียว เมื่อ ‘ติ๊ก – อุบลรัตน์ บุญเสนา’ ต้องหยุดการเรียนของตัวเองไว้เพียงชั้น ม.6 เนื่องจากสถานะของทางบ้านที่ไม่พร้อมอีกแล้ว ทั้งพ่อแม่ที่อายุมาก และพี่สาวที่แบกภาระหนักอึ้ง “พี่สาวขอให้หยุดเรียน เพราะส่งไม่ไหวแล้ว แม่ก็ไม่มีเงินส่ง ตอนนั้นเสียใจมาก เพราะสอบติดโควตาคณะนิเทศศาสตร์ สื่อสารมวลชน ที่ ม.ราชภัฏเพชรบูรณ์ เราสนใจเรียนด้านนี้ ไปรายงานตัวไว้แล้วด้วยค่ะ แต่ก็ต้องสละสิทธิ์ให้ตัวสำรองแทน” ฟังแล้วก็เศร้าแทนจริง

ติดวาร์ปสู่ช่วงทำงาน และเรียนอีกครั้ง

         ผิดหวังจากการเรียนต่อ ชีวิตเลยติดวาร์ปเข้าสู่ช่วงทำงานอย่างไว ติ๊กมาอยู่กับพี่สาวที่นนทบุรี แปลงร่างเป็นสาวโรงงานเต็มตัว “ทำงานที่โรงงานผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ ส่องกล้องตรวจชิ้นงานเล็ก ๆ เหมือนชิปในชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ ก็ทำอยู่ได้ 7 – 8 ปีค่ะ” จนชีวิตชาเลนจ์อีกรอบ เมื่อโรงงานโดนเทคโอเวอร์และติ๊กก็โดนปลด “เพื่อนเลยแนะนำให้มาสมัครที่โรงพยาบาลพระนั่งเกล้า มาเป็นผู้ช่วยทันตแพทย์ ตอนนั้นเงินเดือนนิดเดียว ทำมาเรื่อย ๆ เขาก็ทยอยขึ้นและส่งมาเรียนเพิ่มค่ะ เป็นหลักสูตร 1 ปี” พอกลับมาเรียนอีกครั้งหลังหายไปสิบกว่าปี ติ๊กก็มีความตื่นเต้นเบา ๆ “มีอุปสรรค
ตั้งแต่เริ่ม เพราะช่วงโควิดเรียนออนไลน์ผ่าน Zoom เนื้อหาบางอย่างต้องทำแล็บก็ทำไม่ได้ เลยแก้ปัญหาเป็นหลังช่วง
เล็คเชอร์ออนไลน์ เวลาปฏิบัติการจริงถ้าไม่เข้าใจก็อาศัยถามอาจารย์ตอนนั้นเลย ให้อาจารย์ช่วยสอน ก็ผ่านมาได้ค่ะ”

ตัวช่วยค่าครองชีพ

         ค่าครองชีพยุคนี้บอกเลยว่ามีค่ามาก ทั้งค่านั่น ค่านี่ “หลักสูตรที่เรียน ทางโรงพยาบาลให้เป็นค่าเทอม
อย่างเดียวค่ะ เป็นทุนเรียนฟรี 1 ปี เรียนจบก็มาทำงานใช้ทุนอีก 2 ปี ตอนที่ติ๊กเรียน อาจารย์แนะนำให้สมัครทุนของมูลนิธิเอสซีจี เลยลองสมัครดู โชคดีที่ได้ทุน ก็เลยเอามาใช้เป็นค่าครองชีพค่ะ ถ้าไม่ได้ทุน รายจ่ายก็น่าจะเยอะพอสมควรเลย”