เน้นประหยัดแล้วจัดทุน

          ฐานะทางบ้านที่ไม่ได้มีมากมาย แม่ก็สตรองทำงานหาเงินมาให้ ส่วนพ่อก็มีส่งเสียเป็นบางครั้ง “หนูเน้นประหยัดพอสมควรค่ะ คือตอนที่เรียนก็คิดเลยว่าอยากจะหาทุน พอวิทยาลัยมาแจ้งข่าวว่ามีทุนมูลนิธิเอสซีจีก็สมัครเลยค่ะ เขาก็ดูเกรดด้วยนะว่าถึงเกณฑ์ไหม โชคดีที่ผ่าน ได้ทุนมาก็ดีใจมาก เพราะช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายได้หลายอย่างเลยค่ะ”

ย้ายขึ้นดอยเป็นรุ่นบุกเบิก

          ได้เวลาแกรนด์โอเพนนิ่งแพทย์แผนไทยคนแรกของหมู่บ้าน “ได้ทำงานโรงพยาบาลอมก๋อย แต่ทำได้แป๊บเดียวก็ย้ายค่ะ” เพราะแพทย์แผนไทยในพื้นที่ อ.อมก๋อย ที่นิดอยู่ไม่ได้มีเยอะเหมือนพืชสมุนไพร พอขยายโรงพยาบาลที ก็ต้องโยกย้ายกำลังคนไปช่วย “ตอนนี้ย้ายมาบนดอย ที่โรงพยาบาลแม่ตื่น คือจะเรียกว่าโรงพยาบาลก็ไม่เชิง เพราะเขากำลังตั้งให้เป็นโรงพยาบาลใหม่ ไม่มีแพทย์แผนไทยประจำอยู่เลย” ซึ่งการมาอยู่โรงพยาบาลแม่ตื่นก็แอบแชลเลนจ์ แต่ก็เป็นอะไรที่โอเค เพราะสกิลของนิดช่วยได้ทั้งหมอและคนไข้ในชุมชน “หนูได้ทักษะทำงานเพิ่มเยอะเลย อยู่บนดอยต้องรู้ทุกอย่าง เวลาออกหน่วยก็เตรียมเองทุกอย่าง บางทีต้องขอความช่วยเหลือชาวบ้านด้วย ซึ่งโอเค เรามาทำตรงนี้ ก็ถือว่าได้ช่วยเหลือ ปกติคนที่นี่ใช้ภาษากะเหรี่ยงกับภาษาปกาเกอะญอ สื่อสารกับหมอยากหน่อย แต่เราพูดสองภาษานี้ได้ก็ช่วยคุยแทนคนไข้ คุณหมอจะเข้าใจค่ะ” สำหรับนิดมองว่าการทำงานตรงนี้ทำให้ใจฟูมาก ๆ “ตอนเรียนเราไม่ได้เจอคนไข้จริง แต่ทำงานเราได้รักษาคนไข้จริง เรื่องกดดันก็มี พวกเคสฉุกเฉินจะลุ้นตลอด เพราะโรงพยาบาลอยู่ไกล เวลาทำงาน พอเห็นคนไข้ปลอดภัย อาการดีขึ้น หรือหายดีจากเรา ก็รู้สึกโอเคกับพัฒนาการตัวเอง ทั้งดีใจแล้วก็ภูมิใจค่ะ”