เติมฝัน ปันสุข

นายศักดิ์ชัย นามเหลา (อ้น)

 ผู้ช่วยพยาบาล โรงพยาบาลวชิรพยาบาล
อดีตนักเรียน SCG Sharing The Dream โดย มูลนิธิเอสซีจี

 เพราะกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง กล้าจะออกจาก Comfort Zone
ทำให้เดินผ่านความทุกข์ยากจนมาถึงจุดนี้
จุดที่ตัวเองยิ้มอย่างมีความสุข และภาคภูมิใจได้สำเร็จ
เพราะโอกาสเป็นของคนที่มีความพยายามเสมอ

นายศักดิ์ชัย นามเหลา (อ้น)

           ด้วยปัญหาความยากจนบวกกับภาระค่าใช้จ่ายที่ทางบ้านต้องแบกรับในแต่ละวัน ส่งผลให้ อ้น-ศักดิ์ชัย นามเหลา ตัดสินใจเลือกที่จะแก้ปัญหาด้วยการไม่เข้าศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย เพื่อหวังลดค่าใช้จ่ายและสร้างรายได้ให้กับครอบครัว อ้นเริ่ม
ออกไปสมัครงานตามโรงงาน และร้านสะดวกซื้อต่าง ๆ ในขณะที่ตัวเขาต้องหมดโอกาสทางการศึกษา และทำงานอย่างปากกัดตีนถีบ โชคชะตาก็ยังมีบททดสอบเขาอย่างไม่จบสิ้น ชีวิตอ้นต้องเผชิญกับความสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต เมื่อคุณแม่ผู้เป็นที่รัก
ได้จากโลกนี้ไป ทำให้เขาเหลือเพียงคุณพ่อผู้เป็นเสาหลักของบ้านเท่านั้น ความสูญเสียในครั้งนี้ ส่งผลให้เขากลายเป็นคนที่ปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอก และใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า และไร้จุดหมายไปวัน ๆ อ้นกลายเป็นคนไร้งาน ไร้อาชีพอยู่นานนับปีกว่าที่
เขาจะก้าวผ่านความทรงจำอันเจ็บปวด แล้วกลับมาใช้ชีวิตอย่างสดใสอีกครั้ง ในปัจจุบันอ้นทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาลอยู่ที่
โรงพยาบาลวชิรพยาบาล

จุดเริ่มต้นในการกลับมาศึกษาและพัฒนาเป็นอาชีพ

          “หลังจากคุณแม่เสียไป ผมก็ใช้ชีวิตอยู่กับคุณพ่อ หมดอาลัยตายยากไม่ทำงานทำการ จนกระทั่งวันหนึ่งพี่ข้างบ้านได้เดินเข้ามาหาและแนะนำให้ผมลองไปสมัครเรียนหลักสูตรผู้ช่วยพยาบาลในใจตอนนั้นก็มีความลังเลและรู้สึกกังวลว่าตัวเองจะทำได้ไหม ถ้าล้มเหลวจะเสียเวลาหรือเปล่า เกิดคำถามมากมายขึ้นกับตัวเอง แต่แล้วจุดเปลี่ยนที่ทำให้ผมรู้สึกมีแรงใจ มีไฟกลับมาสู้ชีวิตอีกครั้ง คือพี่เขาแนะนำว่า ถ้าเรียนสาขานี้เราจะได้รับใบประกอบวิชาชีพ และมีความรู้สามารถทำงานได้จริง เป็นอาชีพที่ตลาดแรงงานต้องการ ไม่ตกงานแน่นอน จึงเป็นการจุดประกายความหวังที่ผมจะสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้อย่างปกติ และสร้างความภาคภูมิใจให้กับตัวเองและครอบครัวอีกครั้ง”

          อ้นออกเดินทางจากจังหวัดมหาสารคามเข้าสู่กรุงเทพมหานคร โดยได้รับความช่วยเหลือจากพี่ที่แนะนำชักพาให้เขากลับมาเรียนให้พักอาศัยอยู่ด้วยกันในระยะแรก การสมัครเข้าเรียนหลักสูตรผู้ช่วยพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์เกื้อการุณย์ มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราชผ่านไปได้ด้วยดี อ้นได้เป็นนักศึกษาอย่างเต็มตัวแล้วแต่เขาก็ยังมีความกังวลในเรื่องค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียน เพราะตัวเขาเองก็ว่างงานมานานจึงไม่มีเงิน และไม่อยากจะไปรบกวนพ่อให้เดือดร้อนอีก เขาจึงมองหาทุนการศึกษาที่จะช่วยแบ่งเบาภาระและทำให้เขาสามารถทำ
ตามความฝันครั้งใหม่ได้สำเร็จ

 “ในใจผมก็ฉุกคิดได้ว่าถึงเวลาแล้วที่ผมต้องออกจาก Comfort Zone ของตัวเอง”

           ด้วยปัญหาความยากจนบวกกับภาระค่าใช้จ่ายที่ทางบ้านต้องแบกรับในแต่ละวัน ส่งผลให้ อ้น-ศักดิ์ชัย นามเหลา ตัดสินใจเลือกที่จะแก้ปัญหาด้วยการไม่เข้าศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย เพื่อหวังลดค่าใช้จ่ายและสร้างรายได้ให้กับครอบครัว อ้นเริ่มออกไปสมัครงานตามโรงงาน และร้านสะดวกซื้อต่าง ๆ ในขณะที่ตัวเขาต้องหมดโอกาสทางการศึกษา และทำงานอย่างปากกัดตีนถีบ โชคชะตาก็ยังมีบททดสอบเขาอย่างไม่จบสิ้น ชีวิตอ้นต้องเผชิญกับความสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต เมื่อคุณแม่ผู้เป็นที่รักได้จากโลกนี้ไป ทำให้เขาเหลือเพียงคุณพ่อผู้เป็นเสาหลักของบ้านเท่านั้น ความสูญเสียในครั้งนี้ ส่งผลให้เขากลายเป็นคนที่ปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอก และใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า และไร้จุดหมายไปวัน ๆ อ้นกลายเป็นคนไร้งาน ไร้อาชีพอยู่นานนับปีกว่าที่เขาจะก้าวผ่านความทรงจำอันเจ็บปวด แล้วกลับมาใช้ชีวิตอย่างสดใสอีกครั้ง ในปัจจุบันอ้นทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลวชิรพยาบาล

จุดเริ่มต้นในการกลับมาศึกษาและพัฒนาเป็นอาชีพ

          “หลังจากคุณแม่เสียไป ผมก็ใช้ชีวิตอยู่กับคุณพ่อ หมดอาลัยตายยากไม่ทำงานทำการ จนกระทั่งวันหนึ่งพี่ข้างบ้านได้เดินเข้ามาหาและแนะนำให้ผมลองไปสมัครเรียนหลักสูตรผู้ช่วยพยาบาลในใจตอนนั้นก็มีความลังเลและรู้สึกกังวลว่าตัวเองจะทำได้ไหม ถ้าล้มเหลวจะเสียเวลาหรือเปล่า เกิดคำถามมากมายขึ้นกับตัวเอง แต่แล้วจุดเปลี่ยนที่ทำให้ผมรู้สึกมีแรงใจ มีไฟกลับมาสู้ชีวิตอีกครั้ง คือพี่เขาแนะนำว่า ถ้าเรียนสาขานี้เราจะได้รับใบประกอบวิชาชีพ และมีความรู้สามารถทำงานได้จริง เป็นอาชีพที่ตลาดแรงงานต้องการ ไม่ตกงานแน่นอน จึงเป็นการจุดประกายความหวังที่ผมจะสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้อย่างปกติ และสร้างความภาคภูมิใจให้กับตัวเองและครอบครัวอีกครั้ง”

          อ้นออกเดินทางจากจังหวัดมหาสารคามเข้าสู่กรุงเทพมหานคร โดยได้รับความช่วยเหลือจากพี่ที่แนะนำชักพาให้เขากลับมาเรียนให้พักอาศัยอยู่ด้วยกันในระยะแรก การสมัครเข้าเรียนหลักสูตรผู้ช่วยพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์เกื้อการุณย์ มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราชผ่านไปได้ด้วยดี อ้นได้เป็นนักศึกษาอย่างเต็มตัวแล้วแต่เขาก็ยังมีความกังวลในเรื่องค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียน เพราะตัวเขาเองก็ว่างงานมานานจึงไม่มีเงิน และไม่อยากจะไปรบกวนพ่อให้เดือดร้อนอีก เขาจึงมองหาทุนการศึกษาที่จะช่วยแบ่งเบาภาระและทำให้เขาสามารถทำตามความฝันครั้งใหม่ได้สำเร็จ

 “ในใจผมก็ฉุกคิดได้ว่าถึงเวลาแล้วที่ผมต้องออกจาก Comfort Zone ของตัวเอง”

 โอกาสทางการศึกษา พัฒนาคุณภาพชีวิต

          เมื่อเขาสมัครเรียนเรียบร้อยแล้ว ทางมหาวิทยาลัยได้แจ้งให้ทราบว่ามีทุนการศึกษาให้สำหรับผู้เรียนในคณะนี้ เป็นทุนให้เปล่า ไม่มีภาระผูกพัน เขาจึงตัดสินใจยื่นสมัคร
ขอรับทุนและได้รับคัดเลือกให้เป็นนักเรียนทุนได้รับโอกาสทางการศึกษาจากมูลนิธิเอสซีจี ประเภททุนระยะสั้นเพื่อการประกอบอาชีพ ทำให้เขาหมดความกังวล หายห่วงเรื่อง
ค่าใช้จ่ายในการเรียนตลอดหลักสูตร จึงทำให้อ้นมุ่งมั่นและตั้งใจศึกษาเรียนรู้เพื่อนำความรู้ทั้งหมดที่ได้ไปประกอบอาชีพผู้ช่วยพยาบาลเพื่อหารายได้เลี้ยงดูตัวเอง และดูแลครอบครัวต่อไป

          “ขอขอบคุณมูลนิธิเอสซีจีมากครับ ที่มอบทุนให้กับผมและเพื่อนๆ เพราะทุนนี้มันมอบโอกาสสร้างความหวังให้กับคนที่ออกจากระบบการศึกษาได้มีโอกาสกลับมาเรียนรู้และต่อยอดเป็นอาชีพได้อีกครั้ง ผมและเพื่อนๆ รู้สึกโชคดีมากที่ได้รับทุนทำให้ไม่ต้องเดือดร้อนขอเงินจากครอบครัว ได้เรียนจบในหลักสูตรผู้ช่วยพยาบาล ทำให้มีโอกาสกลับมามีชีวิตที่ดีในวันนี้ และมีอนาคตที่สดใสในวันข้างหน้า ยังนึกไม่ออกเลยครับว่าถ้าไม่มีทุนจากมูลนิธิฯ ผมจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร ทุนนี้จึงมีความสำคัญกับชีวิตของผมจริง ๆ เพราะมันสามารถเปลี่ยนชีวิตผมให้ดีขึ้นได้ ขอบคุณครับ”

          เพื่อไม่ให้โอกาสที่ได้มาสูญเปล่า อ้นตั้งใจศึกษาตามหลักสูตรอย่างมุ่งมั่น และพยายามขวนขวายหาความรู้เพิ่มเติมนอกเหนือจากทฤษฎีที่ได้เรียนมาอย่างสม่ำเสมอ ทำให้เขาเริ่มมีความเชี่ยวชาญจนกระทั่งถึงช่วงเวลาที่ต้องฝึกปฏิบัติจริง อ้นได้ไปอยู่ประจำศูนย์ต่าง ๆ เพื่อให้ความรู้ ข้อมูลกับกลุ่มผู้ป่วยและผู้สูงอายุตามชุมชน

 โอกาสทางการศึกษา พัฒนาคุณภาพชีวิต

          เมื่อเขาสมัครเรียนเรียบร้อยแล้ว ทางมหาวิทยาลัยได้แจ้งให้ทราบว่ามีทุนการศึกษาให้สำหรับผู้เรียนในคณะนี้ เป็นทุนให้เปล่า ไม่มีภาระผูกพัน เขาจึงตัดสินใจยื่นสมัครขอรับทุนและได้รับคัดเลือกให้เป็นนักเรียนทุนได้รับโอกาสทางการศึกษาจากมูลนิธิเอสซีจี ประเภททุนระยะสั้นเพื่อการประกอบอาชีพ ทำให้เขาหมดความกังวล หายห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายในการเรียนตลอดหลักสูตร จึงทำให้อ้นมุ่งมั่นและตั้งใจศึกษาเรียนรู้เพื่อนำความรู้ทั้งหมดที่ได้ไปประกอบอาชีพผู้ช่วยพยาบาลเพื่อหารายได้เลี้ยงดูตัวเอง และดูแลครอบครัวต่อไป

          “ขอขอบคุณมูลนิธิเอสซีจีมากครับ ที่มอบทุนให้กับผมและเพื่อนๆ เพราะทุนนี้มันมอบโอกาสสร้างความหวังให้กับคนที่ออกจากระบบการศึกษาได้มีโอกาสกลับมาเรียนรู้และต่อยอดเป็นอาชีพได้อีกครั้ง ผมและเพื่อนๆ รู้สึกโชคดีมากที่ได้รับทุนทำให้ไม่ต้องเดือดร้อนขอเงินจากครอบครัว ได้เรียนจบในหลักสูตรผู้ช่วยพยาบาล ทำให้มีโอกาสกลับมามีชีวิตที่ดีในวันนี้ และมีอนาคตที่สดใสในวันข้างหน้า ยังนึกไม่ออกเลยครับว่าถ้าไม่มีทุนจากมูลนิธิฯ ผมจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร ทุนนี้จึงมีความสำคัญกับชีวิตของผมจริง ๆ เพราะมันสามารถเปลี่ยนชีวิตผมให้ดีขึ้นได้ ขอบคุณครับ”

          เพื่อไม่ให้โอกาสที่ได้มาสูญเปล่า อ้นตั้งใจศึกษาตามหลักสูตรอย่างมุ่งมั่น และพยายามขวนขวายหาความรู้เพิ่มเติมนอกเหนือจากทฤษฎีที่ได้เรียนมาอย่างสม่ำเสมอ ทำให้เขาเริ่มมีความเชี่ยวชาญจนกระทั่งถึงช่วงเวลาที่ต้องฝึกปฏิบัติจริง อ้นได้ไปอยู่ประจำศูนย์ต่าง ๆ เพื่อให้ความรู้ ข้อมูลกับกลุ่มผู้ป่วยและผู้สูงอายุตามชุมชน

          “ตอนเรียนผมก็เรียนทฤษฎีตามปกติเลยครับ และก็มีไปหาข้อมูลด้วยตัวเองจากแหล่งต่าง ๆ เพิ่มเติมไปหาอ่านงานวิจัย
เติมความรู้ให้ได้มากที่สุด แต่พอเข้าสู่ช่วงที่มีการระบาดของโควิด19 เราก็ต้องปรับการเรียนไปเป็นในรูปแบบออนไลน์ ช่วงแรก
ค่อนข้างยากมากครับด้วยอุปกรณ์ที่ไม่ได้พร้อมด้วยอยู่แล้วตั้งแต่แรก หลังจากที่ได้ปรับการเรียนไปเป็นรูปแบบออนไลน์ อาจารย์
ก็จะสอนทฤษฎีสลับกับภาคปฏิบัติครับ ผมจึงมีโอกาสได้เข้ามาฝึกงานกับโรงพยาบาลวชิระ ความตั้งใจแรกของผมเลยคือถ้าได้ฝึกงานผมอยากลงพื้นที่ไปตามบ้านคนในชุมชน อยากไปดูแลรักษาผู้ป่วยตามบ้านครับ แต่ด้วยสถานการณ์โควิด19 ที่ไม่เอื้ออำนวยทำให้ผมได้แค่ไปอยู่ประจำศูนย์ของชุมชนต่าง ๆ แต่ก็ยังได้ดูแล ได้ให้ความรู้กับกลุ่มผู้ป่วยและผู้สูงอายุเหมือนกันครับ
จริง ๆ แล้วปกติผมเป็นคนชอบทำจิตอาสาครับ ชอบช่วยเหลือเวลาที่มีใครก็ตามมาขอความช่วยเหลือ ผมรู้สึกมีความสุขมากครับที่ได้ช่วย ได้ดูแลคนอื่น พอได้มาเรียนที่นี่ ด้วยอาชีพด้วยหน้าที่ที่ต้องคอยให้บริการผู้ป่วยอยู่แล้วด้วย ยิ่งทำให้ผมหลงใหลใน
สายอาชีพ และไม่รู้สึกผิดหวังเลยครับที่ตัดสินใจเลือกทางเดินนี้ในวันนั้น”

“บางทีความสุขเล็ก ๆ ก็เกิดจากการได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ”

          “ตอนเรียนผมก็เรียนทฤษฎีตามปกติเลยครับ และก็มีไปหาข้อมูลด้วยตัวเองจากแหล่งต่าง ๆ เพิ่มเติมไปหาอ่านงานวิจัย
เติมความรู้ให้ได้มากที่สุด แต่พอเข้าสู่ช่วงที่มีการระบาดของโควิด19 เราก็ต้องปรับการเรียนไปเป็นในรูปแบบออนไลน์ ช่วงแรก
ค่อนข้างยากมากครับด้วยอุปกรณ์ที่ไม่ได้พร้อมด้วยอยู่แล้วตั้งแต่แรก หลังจากที่ได้ปรับการเรียนไปเป็นรูปแบบออนไลน์ อาจารย์
ก็จะสอนทฤษฎีสลับกับภาคปฏิบัติครับ ผมจึงมีโอกาสได้เข้ามาฝึกงานกับโรงพยาบาลวชิระ ความตั้งใจแรกของผมเลยคือถ้าได้ฝึกงานผมอยากลงพื้นที่ไปตามบ้านคนในชุมชน อยากไปดูแลรักษาผู้ป่วยตามบ้านครับ แต่ด้วยสถานการณ์โควิด19 ที่ไม่เอื้ออำนวยทำให้ผมได้แค่ไปอยู่ประจำศูนย์ของชุมชนต่าง ๆ แต่ก็ยังได้ดูแล ได้ให้ความรู้กับกลุ่มผู้ป่วยและผู้สูงอายุเหมือนกันครับ
จริง ๆ แล้วปกติผมเป็นคนชอบทำจิตอาสาครับ ชอบช่วยเหลือเวลาที่มีใครก็ตามมาขอความช่วยเหลือ ผมรู้สึกมีความสุขมากครับที่ได้ช่วย ได้ดูแลคนอื่น พอได้มาเรียนที่นี่ ด้วยอาชีพด้วยหน้าที่ที่ต้องคอยให้บริการผู้ป่วยอยู่แล้วด้วย ยิ่งทำให้ผมหลงใหลใน
สายอาชีพ และไม่รู้สึกผิดหวังเลยครับที่ตัดสินใจเลือกทางเดินนี้ในวันนั้น”

          “ตอนเรียนผมก็เรียนทฤษฎีตามปกติเลยครับ และก็มีไปหาข้อมูลด้วยตัวเองจากแหล่งต่าง ๆ เพิ่มเติมไปหาอ่านงานวิจัยเติมความรู้ให้ได้มากที่สุด แต่พอเข้าสู่ช่วงที่มีการระบาดของโควิด19 เราก็ต้องปรับการเรียนไปเป็นในรูปแบบออนไลน์ ช่วงแรกค่อนข้างยากมากครับด้วยอุปกรณ์ที่ไม่ได้พร้อมด้วยอยู่แล้วตั้งแต่แรก หลังจากที่ได้ปรับการเรียนไปเป็นรูปแบบออนไลน์ อาจารย์ก็จะสอนทฤษฎีสลับกับภาคปฏิบัติครับ ผมจึงมีโอกาสได้เข้ามาฝึกงานกับโรงพยาบาลวชิระ ความตั้งใจแรกของผมเลยคือถ้าได้ฝึกงานผมอยากลงพื้นที่ไปตามบ้านคนในชุมชน อยากไปดูแลรักษาผู้ป่วยตามบ้านครับ แต่ด้วยสถานการณ์โควิด19 ที่ไม่เอื้ออำนวยทำให้ผมได้แค่ไปอยู่ประจำศูนย์ของชุมชนต่าง ๆ แต่ก็ยังได้ดูแล ได้ให้ความรู้กับกลุ่มผู้ป่วยและผู้สูงอายุเหมือนกันครับ จริง ๆ แล้วปกติผมเป็นคนชอบทำจิตอาสาครับ ชอบช่วยเหลือเวลาที่มีใครก็ตามมาขอความช่วยเหลือ ผมรู้สึกมีความสุขมากครับที่ได้ช่วย ได้ดูแลคนอื่น พอได้มาเรียนที่นี่ ด้วยอาชีพด้วยหน้าที่ที่ต้องคอยให้บริการผู้ป่วยอยู่แล้วด้วย ยิ่งทำให้ผมหลงใหลในสายอาชีพ และไม่รู้สึกผิดหวังเลยครับที่ตัดสินใจเลือกทางเดินนี้ในวันนั้น”

“บางทีความสุขเล็ก ๆ ก็เกิดจากการได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ” 

          “ตอนเรียนผมก็เรียนทฤษฎีตามปกติเลยครับ และก็มีไปหาข้อมูลด้วยตัวเองจากแหล่งต่าง ๆ เพิ่มเติมไปหาอ่านงานวิจัยเติมความรู้ให้ได้มากที่สุด แต่พอเข้าสู่ช่วงที่มีการระบาดของโควิด19 เราก็ต้องปรับการเรียนไปเป็นในรูปแบบออนไลน์ ช่วงแรกค่อนข้างยากมากครับด้วยอุปกรณ์ที่ไม่ได้พร้อมด้วยอยู่แล้วตั้งแต่แรก หลังจากที่ได้ปรับการเรียนไปเป็นรูปแบบออนไลน์ อาจารย์ก็จะสอนทฤษฎีสลับกับภาคปฏิบัติครับ ผมจึงมีโอกาสได้เข้ามาฝึกงานกับโรงพยาบาลวชิระ ความตั้งใจแรกของผมเลยคือถ้าได้ฝึกงานผมอยากลงพื้นที่ไปตามบ้านคนในชุมชน อยากไปดูแลรักษาผู้ป่วยตามบ้านครับ แต่ด้วยสถานการณ์โควิด19 ที่ไม่เอื้ออำนวยทำให้ผมได้แค่ไปอยู่ประจำศูนย์ของชุมชนต่าง ๆ แต่ก็ยังได้ดูแล ได้ให้ความรู้กับกลุ่มผู้ป่วยและผู้สูงอายุเหมือนกันครับ จริง ๆ แล้วปกติผมเป็นคนชอบทำจิตอาสาครับ ชอบช่วยเหลือเวลาที่มีใครก็ตามมาขอความช่วยเหลือ ผมรู้สึกมีความสุขมากครับที่ได้ช่วย ได้ดูแลคนอื่น พอได้มาเรียนที่นี่ ด้วยอาชีพด้วยหน้าที่ที่ต้องคอยให้บริการผู้ป่วยอยู่แล้วด้วย ยิ่งทำให้ผมหลงใหลในสายอาชีพ และไม่รู้สึกผิดหวังเลยครับที่ตัดสินใจเลือกทางเดินนี้ในวันนั้น”

เรียนรู้สู่อาชีพ เพื่ออยู่รอดได้ในอนาคต

          “หลังจากที่เรียนจบหลักสูตรผมก็ได้เข้าทำงานเป็นพนักงานประจำที่โรงพยาบาลวชิระเลยครับ ทำให้ทุกวันนี้ผมมีอาชีพที่มั่นคง หยัดยืนได้ด้วยตัวเอง สามารถหารายได้เลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้แล้ว ต้องขอบคุณทุกโอกาสที่ทุกคนหยิบยื่นมาให้ ขอบคุณตัวเองที่กล้าเปลี่ยนแปลงตัวเอง กล้าจะออกจาก Comfort Zone เดินผ่านความทุกข์ยากจนมาถึงจุดนี้ จุดที่ตัวเองยิ้มอย่างมีความสุข และภาคภูมิใจได้สำเร็จ เพราะโอกาสเป็นของคนที่มีความพยายามเสมอ”

          วันนี้อ้นได้เติบโตอย่างงดงามเป็นคนเก่งและดี เปลี่ยนแปลงตัวเองจากคนไม่มีงานกลายเป็นคนที่มีอาชีพที่มั่นคง เพราะการเปิดใจ และเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เรียนรู้ ทำให้เขาเป็นคนใหม่ที่กลายเป็นเสาหลักในการดูแลครอบครัว เมื่อถามต่อถึงอนาคตในวันข้างหน้า อ้นได้ให้รับคำตอบไว้ว่า

          “ผมอยู่กับปัจจุบันและทำทุกวันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะในอดีตที่ผ่านมาสอนให้ผมได้เรียนรู้ว่า เราต้องปรับตัวเอง ทั้งร่างกาย จิตใจ และความรู้ให้พร้อมในทุกสถานการณ์ เพื่อที่จะเอาตัวรอดให้ได้ในสังคมที่มีการเปลี่ยนแปลง ตอนนี้ผมจึงตั้งใจทำงานในการดูแลให้บริการคนป่วยอย่างเต็มที่ และเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ เพราะผมเคารพและให้เกียรติกับวิชาชีพนี้ เพราะมันสร้างรายได้ทำให้ผมสามารถเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้ และเมื่อเราอยู่รอดได้แล้วก็อย่าลืมที่จะแบ่งปัน
ส่งต่อโอกาสและมอบสิ่งดี ๆ ไปให้คนอื่นด้วยนะครับ เพราะผมก็เป็นคนหนึ่งที่เป็นตัวอย่างของคนที่เติบโตและหยัดยืนเข้มแข็งได้เมื่อได้รับโอกาส จึงอยากให้คนที่ขาดโอกาส
ทุกคนได้รับโอกาสดีๆ แบบผม มาช่วยกันสร้างสังคมแห่งการเกื้อกูล สังคมที่น่าอยู่ด้วยกันนะครับ”

เรียนรู้สู่อาชีพ เพื่ออยู่รอดได้ในอนาคต

          “หลังจากที่เรียนจบหลักสูตรผมก็ได้เข้าทำงานเป็นพนักงานประจำที่โรงพยาบาลวชิระเลยครับ ทำให้ทุกวันนี้ผมมีอาชีพที่มั่นคง หยัดยืนได้ด้วยตัวเอง สามารถหารายได้เลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้แล้ว ต้องขอบคุณทุกโอกาสที่ทุกคนหยิบยื่นมาให้ ขอบคุณตัวเองที่กล้าเปลี่ยนแปลงตัวเอง กล้าจะออกจาก Comfort Zone เดินผ่านความทุกข์ยากจนมาถึงจุดนี้ จุดที่ตัวเองยิ้มอย่างมีความสุข และภาคภูมิใจได้สำเร็จ เพราะโอกาสเป็นของคนที่มีความพยายามเสมอ”

          วันนี้อ้นได้เติบโตอย่างงดงามเป็นคนเก่งและดี เปลี่ยนแปลงตัวเองจากคนไม่มีงานกลายเป็นคนที่มีอาชีพที่มั่นคง เพราะการเปิดใจ และเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เรียนรู้ ทำให้เขาเป็นคนใหม่ที่กลายเป็นเสาหลักในการดูแลครอบครัว เมื่อถามต่อถึงอนาคตในวันข้างหน้า อ้นได้ให้รับคำตอบไว้ว่า

          “ผมอยู่กับปัจจุบันและทำทุกวันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะในอดีตที่ผ่านมาสอนให้ผมได้เรียนรู้ว่า เราต้องปรับตัวเอง ทั้งร่างกาย จิตใจ และความรู้ให้พร้อมในทุกสถานการณ์ เพื่อที่จะเอาตัวรอดให้ได้ในสังคมที่มีการเปลี่ยนแปลง ตอนนี้ผมจึงตั้งใจทำงานในการดูแลให้บริการคนป่วยอย่างเต็มที่ และเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ เพราะผมเคารพและให้เกียรติกับวิชาชีพนี้ เพราะมันสร้างรายได้ทำให้ผมสามารถเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้ และเมื่อเราอยู่รอดได้แล้วก็อย่าลืมที่จะแบ่งปันส่งต่อโอกาสและมอบสิ่งดี ๆ ไปให้คนอื่นด้วยนะครับ เพราะผมก็เป็นคนหนึ่งที่เป็นตัวอย่างของคนที่เติบโตและหยัดยืนเข้มแข็งได้เมื่อได้รับโอกาส จึงอยากให้คนที่ขาดโอกาสทุกคนได้รับโอกาสดีๆ แบบผม มาช่วยกันสร้างสังคมแห่งการเกื้อกูล สังคมที่น่าอยู่ด้วยกันนะครับ”