แม้ไม่ใช่ความฝันของตัวเอง แต่เพราะสิ่งนี้คือสิ่งที่พ่อสร้าง จึงทำให้อยากรักษาและพัฒนาต่อไป ‘ตาล’ วริยา จันทร์ศร สาวน้อยนักอุตสาหกรรมเกษตร ที่ถือเป็นความหวังของบ้าน เนื่องจากที่บ้านมีอาชีพหลักคือการแปรรูปปลาสด จึงทำให้กิจกรรมยามว่างของตาล แตกต่างจากวัยรุ่นทั่วไป เพราะตาลต้องช่วยงานพ่อ คือการชำแหละปลา ซึ่งบางวันมีปลามากถึง 30 – 40 ตัน

    และนี่ก็คือที่มาที่ทำให้ตาลได้เข้ามาเรียนในคณะอุตสาหกรรมเกษตร เพราะสามารถนำความรู้ต่างๆ มาช่วยเหลือครอบครัวได้ จึงทำให้ตาลมีความสุขกับการเรียน แม้จะไม่ได้เรียนในที่ฝันก็ตาม ตาลบอกว่า ‘ไม่ว่าจะเรียนอะไร ทำอาชีพแบบไหน ก็ทำให้มีความสุขได้ ขอแค่ให้เรามีความสุขกับสิ่งที่เราทำอยู่เท่านั้นพอ’

    การเรียนของตาลในคณะอุตสาหกรรมเกษตร แม้จะเรียนยาก แต่ตาลก็ไม่เคยย่อท้อและพยายามที่จะเรียนรู้สิ่งต่างๆ ให้ได้มากที่สุดผ่านการเรียนในชั้นเรียน การทำกิจกรรม หรือการเข้าแข่งขันในโครงการต่างๆ จนทำให้ตาลได้รับรางวัลจากการประกวดสิ่งประดิษฐ์ทางการเกษตร เรื่องผลิตภัณฑ์เห็ดร้า ซึ่งทำให้ตาลได้ประสบการณ์และความรู้เพื่อที่จะได้นำไปพัฒนาอาชีพของครอบครัวอีกด้วย

    และถึงแม้จะเรียนและช่วยที่บ้าน รวมไปถึงทำงานเสริมเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระครอบครัวไปด้วย แต่ตาลก็สามารถจัดการตนเองได้ดี เพราะตาลมีการจัดลำดับความสำคัญก่อนหลัง เพื่อให้งานสำเร็จลุล่วง แต่เมื่อรู้สึกท้อ ตาลจะมีกำลังใจสำคัญจากพ่อและพี่สาว ที่คอยบอกให้สู้ อย่ายอมแพ้เสมอ จึงทำให้ผ่านความท้อนั้นไปได้ รวมไปถึงการมีสติและรู้จักแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นให้ถูกจุดก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน ในอนาคตตาลไม่เพียงแค่อยากเป็นเสาหลักในการดูแลครอบครัวในการช่วยพ่อทำงาน แต่อยากทำให้พ่อและพี่สาวภูมิใจ เรียนให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะ ตาลคือความหวังของครอบครัว ถ้าตาลทำได้ที่บ้านก็จะมีความสุขไปด้วย